Ken U Zelve, Licht en Duisternis, Verbondenheid

1. Bouwstuk 22-10-2014 Alexandra Kuik 

Verbondenheid, licht en duisternis en ken U Zelve

 

Inleiding:

In 2013 werd me gevraagd een lezing te geven in het midden van ons land. De titel was: Verbondenheid in al zijn Aspecten. Uit deze anderhalf uur durende lezing wilde ik dit bouwstuk ( lezing) destilleren maar gaandeweg kwamen er steeds meer vragen en inzichten. De titel heb ik dus aangepast aan wat er is bijgekomen en is weggelaten. Verbondenheid is zo ontzettend breed dat je slechts enkele aspecten ervan kan bespreken in een lezing.

Om over verbondenheid te spreken kom je al gauw uit over de verbinding met jezelf, welke een voorwaarde is om verbondenheid te ervaren met anderen, de natuur, de kosmos kortom het Al.

Bij het Ken U Zelve hoort licht en duisternis. Ik zal proberen iets weer te geven van deze voor mij boeiende materie:

 

Verbondenheid Toen en Nu

 

Als we kijken naar de geschiedenis vinden we talloze voorbeelden van verbondenheid onder mensen. Een revolutie of oorlog brengt een gevoel van verbondenheid, hoe tegenstrijdig dit misschien mag klinken. Dat mensen zoeken naar verbinding is duidelijk. Kijk naar de jaren zestig, de hippie beweging. Het was op een humaan niveau dat we poogden ieder mens als broeder of zuster te zien. Dat dit doorsloeg naar vrije liefde was een logisch gevolg: men wilde zich op alle fronten verbinden met de ander.

In de heel oude tantra yoga verbinden we alle chakra’s onderling en kunnen we ons zelf verbinden met de ander zonder zelfs fysiek contact. Het gevoel van verbondenheid is van alle tijden. Tegenwoordig, en dat is slechts een van de vele voorbeelden, zien we dat mensen zich verbinden door gebruik te maken van sociale media, sportclubs of lid zijn van loges. We zoeken gelijkgestemden, bevestiging van onszelf door te delen in gevoelens, belevingen en emoties.

 

Verbondenheid in de wetenschap: Natuur en Kosmos

 

Ook in de natuur vinden we verbondenheid en onderlinge samenhang terug. Denk maar eens aan de Gulden Snede . De Gulden Snede, ook wel de verdeling in uiterste en de middelste reden genoemd, is de verdeling van een lijnstuk in twee delen in een speciale verhouding. De Gulden Snede ,een wis – en natuurkundige term , bestaat al erg lang. In elk geval sinds de school van Pythagoras. De Italiaan Luca Pacioli noemt het de Divina Proportione, de Goddelijke Verhouding.

Deze goddelijk verhouding zien we overal terug: Niet alleen slakkenhuizen, zonnebloemen, een orkaan of dennenappel zijn gevormd volgens deze formule maar ook de Egyptische piramides.

 Da Vinci’s Mona Lisa en zelfs het ontwerp van de IPhone zijn gebaseerd op La Divina Proportione. In de klassieke architektuur wordt de Gulden Snede toegepast maar ook in de klavierconcerten van Joh. S. Bach , composities van Mozart en Vivaldi, vinden we de goddelijke verhouding terug.

Alles verhoudt zich dus ten opzichte van elkaar, dat is geen menselijke uitvinding maar een ontdekking. Zelfs in de kosmos vind je het principe terug. Men heeft ontdekt dat  deze verhouding ook in ons Melkwegstelsel zichtbaar is. De verhouding komt altijd weer terug, hoe microscopisch klein of macrokosmos groot iets ook is. De aderen in het menselijk lichaam, de verhouding tussen de vingerkootjes, alles is terug te leiden naar de Goddelijke verhouding.

De Gulden Snede wijst op iets dat gepland is en niet op toeval berust. Terwijl we vaak aannemen dat in de natuur alles op toeval berust. Zo boven zo beneden krijgt dan een heel andere betekenis.

Al zijn we ons niet altijd bewust van  de harmonische verhouding, ze worden wel degelijk waargenomen door onze hersenen. Een kunstwerk kan de toeschouwer betoveren en een muziekstuk kan de luisteraar bekoren, zonder dat we beseffen dat het gebaseerd is op de Goddelijke proportie.

Het getal Phi, 1,618 de basis van de Gulden Snede ofwel de helft van Pi, is volgens sommigen het mooiste getal dat bestaat. Hoewel Phi een mystiek en wiskundige oorsprong leek te hebben lag het verbijsterende aspect in de rol die het getal in de natuur speelde. De alomvertegenwoordigheid van phi in de natuur en kosmos gaat het toeval te boven en dus veronderstelde men de oudheid dat het getal Phi door de schepper van het Heelal moest zijn voorbeschikt.

Dan Brown zegt in zijn boek De Da Vinci Code: Onder de chaos in de wereld gaat toch een zekere orde schuil.

Verbondenheid met andere dimensies

 

Ik bedoel met andere dimensies de dimensie die bestaat na dit leven. Het gebied waar we naartoe gaan wanneer we overlijden. In feite bestaat die dimensie naast de onze. Afgelopen decennia is er in de media veel aandacht voor geweest. Films , persoonlijke verhalen van mensen met Bijna Dood Ervaringen, de zogeheten BDE’s, boeken van artsen als Pim van Lommel met Eindeloos Bewustzijn, Dr Eben Alexandra, een arts met non religieuze afkomst met een eigen hersendood en bijnadoodervaring, Dr Moody die schreef over ervaringen van zijn patiënten in De Tunnel En Het Licht. De ervaringen van mensen met een BDE is veelal dat ze wit licht ervaren en een enorm gevoel van verbonden te zijn met alles. Totale vrede en licht, eenheid en harmonie is waar deze mensen over vertellen als ze weer in de tijd gekomen zijn.

Veelal veranderd het leven van mensen met deze ervaringen compleet: Door het overweldigende gevoel wat men beleefde is het soms moeilijk in de wereld terug te keren, ze hechten vaak geen waarde meer aan materiële zaken of uiterlijkheden en richten zich op zaken die er volgens hen meer toe doen. Zaken die de essentie van het leven benaderen, men verlangt terug naar de eenheid die men ervaren heeft en probeert dat in het eigen leven gestalte te geven.

Het Zelf

Zo kom ik uit op Ken u Zelve, misschien een heel grote sprong maar voor mij persoonlijk eigenlijk niet. Van BDE-ers is bekend dat ze veel nadenken over de zin van het leven en de reden waarom we hier zijn. Natuurlijk zijn er ook velen die zonder BDE-ervaring hierover denken. In het leven van de mens geven ingrijpende gebeurtenissen aanleiding om te komen tot introspectie.

Die introspectie kan leiden tot verbondenheid met Het Zelf. Contact maken met je zelf. Je eigen wezen. Verbondenheid met Het Zelf leidt automatisch naar verbonden voelen met Het Al: de natuur, de medemens en het universum en zo u wilt: het goddelijke. Het contact met Het Zelf geeft ons kracht, aanmoedigingen, wijze raad en schoonheid. In feite is alles op het gebied van spirituele ontwikkeling in de vorm van cursussen, boeken en verenigingen niets meer dan een weg naar het zoeken naar de verbinding met Het Zelf .Wat ons veelal afhoudt van ons zelf is angst. Angst heeft vele verschijningsvormen: woede, zelfafwijzing, zelfmedelijden, oordelen noem het maar op. Het houdt ons af van een goed contact met ons zelf. Wanneer we niet in verbinding staan met ons zelf, ons werkelijke innerlijk wezen, is het onmogelijk verbonden te zijn met alles om ons heen. Het is noodzakelijk om ons bewust te worden van onze gedachten en overtuigingen. Zolang we wat onze gedachten betreft onbewust zijn zullen we in leed en strijd verwikkeld raken. De polariteit biedt ons een slachtoffer-dader mentaliteit. Vaak hebben we deze rollen gespeeld tijdens ons leven. De ene keer waren we dader, een andere keer slachtoffer. ( note: dader in de kleinste zin van het woord: door bijv. een opmerking maken vanuit boosheid etc etc.)Wanneer we de samenhang van onze gedachte, innerlijke dialogen en de daaruit voortvloeiende gevoelens erkennen kunnen we leren dat het ook anders kan. We kunnen onszelf transformeren, uitstijgen boven ons zelf. Je gedachten willen veranderen vereist een hoge concentratie , een hoger bewustzijn.

 Duisternis, eenzaamheid en het zich niet verbonden voelen.

Om verbondenheid te zien, te ervaren, te voelen is het noodzakelijk de andere kant te kennen. Het contrast, so to speak. Niet verbonden voelen is complementair aan verbonden zijn.

Duisternis ervaren we om het licht te ontdekken. Yin en Yang zijn een mooi symbolisch voorbeeld. Het éen draagt het ander in zich. Een leuk voorbeeld is de volgende metafoor:

Wanneer er een schitterend verlichte kamer is, met ernaast een kamer waarvan men zegt dat die donker is, dan is tóch in beide kamers licht aanwezig. In verschillende gradaties weliswaar.

In een zogenaamd donkere kamer is het licht niet verwijderd, vernietigd of echt uitgedoofd maar er is gewoon minder van aanwezig.

Overdrachtelijk gezien kan dit ook op de mens van toepassing zijn. In feite zijn we verlicht en verbonden maar niet altijd zijn we ons hiervan bewust. We hebben dan te maken met onze schaduwzijdes, die iets minder belicht zijn.

Bewustwording zorgt ervoor, in alle gradaties dat we deze schaduwkanten leren erkennen, ze omhelzen en ons licht er op laten schijnen.

Loslaten van angsten, oordelen over onszelf en anderen horen hier onlosmakelijk bij. Angst is de medaillekant van liefde, ofwel verbonden zijn.

Pijn is een vaak onbegrepen emotie. Het vasthouden aan taboes, al of niet opgelegd door anderen, vasthouden aan vastomlijnde normen betekent: vasthouden aan de zwaartekracht van de aarde.

Deze zwaartekracht beperkt ons zonder het bewustzijn te vergroten . In onze zoektocht naar verbinding, wat licht is, zullen we uiteindelijk vinden: zoeken, voelen en verwerken , dat is verlichting. Het zware voelt namelijk alleen zwaar als we ons niet overgeven aan dat wat het leven is en je jezelf niet in erkenning en overgave aan het leven overgeeft. Er kan alleen verbondenheid zijn als liefde liefde is en er geen angst het licht duister maakt en niets de liefde vult met pijn of jaloezie.

Iemand die streeft naar eenheid en zelfkennis  zal dit als een levenslange oefening erkennen en handhaven en mettertijd zal het steeds makkelijker worden.

 

Wanneer we beseffen dat grenzen en obstakels door onszelf worden gecreëerd kunnen we ze omhelzen en toestaan er te mogen zijn. Grenzen worden willekeurig opgetrokken en vastgelegd op plekken die men zelf verzint. Beperkingen vloeien voort uit willekeur die op haar beurt voortkomt uit angst voor het onbekende, het beweeglijke, het vormloze.

We vechten, leveren strijd tegen onze beperkingen, grenzen en angsten etc. Dit houdt onze groei tegen en staat verbondenheid in de weg.

We moeten leren deze angsten, beperkingen onze bondgenoten te maken. Ze leren ons namelijk iets waardevols over onszelf. Het is een weerkaatsing van de onwetendheid die we niet erkennen.

Het overgrote deel van wat laag lijkt, onze emoties, angsten, oordelen etc verdient het niet om gehaat te worden. Wat als laag op ons overkomt moet simpelweg worden schoongemaakt. Was dat vuil met liefdeskracht weg. Sla het er niet uit met moraliserend preken of met censuur. Genereer licht en hoop met de kracht van je denken als je chaos op je weg aantreft. In een donkere ruimte volstaat een enkel kaarsvlammetje om de duisternis te doorbreken. Met duizenden vlammen vergeet diezelfde duisternis dat ze bestaan heeft.

Het is van belang weerstand te laten gaan, los te laten, omdat ze belemmerend werkt. We moeten alles laten ontkiemen wat hoop geeft. Het loslaten van weerstand houdt niet in dat we onszelf ervan overtuigen dat alles vanzelf goed zal komen. Hoop, wilskracht en liefde vormen een geweldig cement, maar cement krijgt pas zijn functie tussen de stenen die men op elkaar wil stapelen. Onze bouwstenen reiken van de eerste stap die we ‘s morgens zetten tot de laatste blik die we ’s avonds op de tv werpen .Deze stenen zijn poreus of van graniet, afhankelijk van wat je besluit met je leven te doen, afhankelijk van de kwaliteit van de stroom waarop je meedrijft. De struikelblokken die we tegenkomen in ons leven zijn er dus om te omhelzen, aan te kijken in plaats van ze weg te werpen. Ze zullen toch even krachtig weer doen terugkeren in ons leven.

Door onze struikelblokken te beleven beginnen we na te denken over ons zelf, zodat we leren licht te laten schijnen op onze nog bedekte of duistere stukken.

U ziet, ik heb het veel over zaken die ons afhouden van verbondenheid. Het is noodzakelijk dat we juist deze aspecten onderzoeken en belichten voor we verder komen op het pad van verbondenheid. Verbondenheid met het zelf en het al. Zo kunnen we uiteindelijk de polariteit opheffen en de dualiteit als eenheid gaan ervaren.

 

Herenigen met Je Zelf ook wel Hoger Zelf

 

Zo boven, zo beneden, ik noemde het al eerder, is een samenvatting van een stelregel die in de eerste of tweede eeuw werd geformuleerd door een Griekse leraar Hermes Trismegistus. De volledige stelregel luidt: Wat beneden is, is hetzelfde als wat boven is en wat boven is, is hetzelfde als wat beneden is, om de wonderen van het ene te bewerkstelligen. Deze stelregel bevat de sleutel tot onze verbintenis met het Hoger Zelf.

 

In principe betekent het dat wat zich boven in de geestelijke wereld bevindt ook beneden in de stoffelijke wereld kan zijn. Het contact krijgen met het Zelf is niets anders dan te luisteren naar de innerlijke stem. Deze innerlijke stem is onze leidraad in het leven. het enige wat we hoeven doen is die innerlijke stem erkennen en volgen. Het is de creatieve intelligentie en kracht binnenin ons.

Het vergt dagelijkse oefening om bewust te worden van ons innerlijke zelf maar gaandeweg zullen we ons dan meer en meer verbonden voelen met ons zelf en met het al. We hoeven alleen maar stil te worden en ons open te stellen voor ons Zelf.